Het woord 'dressuur' vertaalt naar het nederlandse als africhten of opleiden.

De reguliere dressuur welke wij kennen, in Nederland ook wel Engelse dressuur genaamd, heeft zijn oorsprong in de cavalerie.  De legeraanvoerder die voor aanvang van de strijd tussen de beide linies paradeert en de tegenstander probeert te intimideren - denk aan steigeren, piaffe e.d. - en het gebruik in de strijdt - denk aan het manoeuvreren in beperkte ruimtes (pirouette).











De basisopleiding van deze cavaleriepaarden was dezelfde als die van de paarden die we nu in bijvb. Spaanse Hoge rijschool zien. Na deze basisopleiding gingen de cavelariepaarden richting de slagvelden, de werkpaarden naar de landgoederen en de anderen naar de adel en andere rijken als rijpaard. 

Tegenwoordig vormt de dressuur de basisopleiding voor de meeste paarden, ook springpaarden en tuigpaarden worden - steeds meer, en weer- onder het zadel als basis dressuurmatig getraind om zich vervolgens te specialiseren.

De klassieke dressuur kenmerkt zich door een aantal aspecten:

- Het jonge paard krijgt de gelegenheid te volgroeien alvorens het gewicht en de onbalans van en veroorzaakt door een ruiter te ondergaan.
- Het paard wordt eerst, aan de hand, getraind; d.w.z. de spieren worden getraind, in kracht én lenigheid. De natuurlijke scheefheid en onbalans worden hiermee ook verminderd of zelfs verholpen.
- Alle verdere oefeningen, op alle niveaus, worden eerst zonder de ruiter aangeleerd, waardoor het paard weet waar en hoe het de balans moet zoeken, zonder op de ruiter te leunen.

Het dressuurmatig opleiden van een paard is dus trainen in souplesse, kracht én balans.

In Nederland zien we dit o.a. terug bij de Freestyle (Emiel Voest) en Centered Riding trainingsmethodes.

 

 

De oorsprong van het western-rijden ligt in het houden van vee in uitgestrekte en soms onherbergzame gebieden.

Binnen Cowboy Dressage® voeren we het terug op de cowboys uit het 'Wilde Westen' of zoals de Amerikanen het noemen; the Old West. Het westelijke deel van de Verenigde Staten, en Canada. Tegenwoordig noemen we dit ook wel de Vaquero, California en/of California Bridle Horse stijl. Deze term 'Vaquero'is weer terug te voeren tot de conquistadores die Zuid Amerika koloniseerden en daarmee komen we ook terug in Europa; Spanje, Portugal en Italië. Het is dus niet vreemd dat er veel overeenkomsten zijn met het hedendaagse Working Equitation. 

 

Zoals er in de dressuur een hedendaagse tendens is waar men vooral snel progressie wil maken, bestaat dit bij het western-rijden ook. Maar in Cowboy Dressage® gaan we terug naar de oude kennis over paarden, het oude horsemanship, waarbij het paard een waardevol bezit was, en men er dus zuinig op was. Er werdt veel tijd in de opleiding van zowel ruiter als paard gestoken.

 

Het western rijden vindt dus zijn oorsprong op de ranches van het oude westen, welke zowel op de uitgestrekte prairies van bijvoorbeeld Colorado en Montana konden liggen, als in het berg- en bosachtige gebied van de Rocky Mountains. Trail Riding kent zijn herkomst in het rijden in dit soort gebieden, en de obstakels die men daarbij tegen zou kunnen komen. In het Nederlands zouden we dit buitenrijden noemen.

Dichter bij de ranch komt het cowwork, en enkele specialisaties in beeld. 
Working Cowhorse; één dier moet in verschillende richtingen gedreven kunnen worden, het paard moet snel reageren en wendbaar zijn, zelf oog hebben voor het dier, maar ook blijven reageren op de ruiter.

Cutting; het paard laat zich door de ruiter op één dier focussen, en zorg er vervolgens zelfstandig voor dat het dier buiten de kudde blijft. Het is aan de ruiter om het paard zo weinig mogelijk te hinderen.

Roping; nadat één dier uit de kudde gedreven is, vangt de ruiter deze met de lasso. Het paard zorgt er vervolgens zelfstandig voor dat er druk op de lasso blijft staan, zodat de ruiter - welke inmiddels 'afgestegen' is- het dier verder bedwingt. 

 

Aangezien het werken met paarden in uitgestrekte gebieden ook in de VS steeds zeldzamer wordt, heeft het western rijden als sport zich richting de (indoor) arena's verplaatst.

Hier zijn o.a. de volgende gestyleerde western onderdelen uit ontstaan. Daarvan bestaan er ook weer enkele afgeleiden, maar hier een behandelen we even de hoofdonderdelen op een bondige manier. 

Pleasure; een echt show onderdeel, waarbij 'bling' niet geschuwd wordt. Het wordt als groep over de hoefslag gereden (at the rail) en het paard wordt op correctheid (takt) en regelmaat (cadans) van de gangen beoordeeld. 

Reining; dit wordt wel de dressuur van de western sport genoemd. De focus ligt op precisie en souplesse in de gangen en overgangen.

Western Riding en/of Ranch Riding; dit vertoont overeenkomsten met Pleasure riding, aangezien de kwaliteit van de gangen en gehoorzaamheid van het paard  aan de ruiter beoordeeld worden. Hierbij wordt echter een proef (pattern) verreden. In de pattern kúnnen enkele trail onderdelen opgenomen zijn, als ook een kleine kraal/corral -met een paar koeien-, waar men door heen moet.
Western Horsemanship; hier wordt niet zozeer het paard, als wel de ruiterbeoordeeld. De focus ligt op teugelvoering, houding en beenhulpen. Het bestaat uit twee delen. Eerst wordt er individueel een pattern verreden (80%), vervolgens wordt als groep nog een stukje Pleasure verreden (20%).

Daarnaast zijn er nog twee snelheidsonderdelen (speed events) ontstaan;

Barrelracing; er wordt zo snel mogelijk een patroon rond 3 tonnen gereden, waarbij rond elke ton een gesloten 'lus' gereden wordt. Op de rechte stukken wordt zoveel mogelijk snelheid gemaakt, bij het ronden van de tonnen komt een stuk vaardigheid om de bocht; Door het paard op de achterhand te zetten en in evenwicht te houden, maakt men zo weinig mogelijk meters, en verliest men de minste tijd.

Bij Polebending rijdt men eerst zo snel mogelijk naar het einde van een rij palen/pionnen, slalomt vervolgens terug naar het begin, draait om, slalomt weer naar het einde en komt vervolgens zo snel mogelijk in een rechte lijn weer terug. De kunst hier is om bij het slalommen zo dicht mogelijk bij de palen/pionnen te blijven, en zo zo weinig mogelijk meters te maken.

 

Tevens zijn er nog twee subrubrieken populair in de westernsport;

Halter; hierbij wordt het jonge of groene paard aan de hand voorgesteld. 

Leadline; jonge ruitetjes maken onder begeleiding van een volwassene kennis met het rijden op evenementen.

Parelli is een trainingsvorm die heel goed aansluit bij het western trainen en rijden en het Soft Feel van Cowboy Dressage®. In Nederland hebben we een handje vol Parelli instructeurs. In de VS kent Parelli zelfs een Cowboy Dressage® specialisatie.